Kotwa gruntowa to konstrukcja nośna, która przenosi siły rozciągające na nośną warstwę gruntu. Składa się z buławy, cięgna z długością wolną i zakotwienia. Buławę lokalizuje się w gruncie nośnym, jest ona zespolona z gruntem poprzez iniekcję. Kotwy gruntowe wykorzystuje się głównie do podparcia trwałych ścian oporowych, stabilizacji skarp, zboczy i nasypów (np. konstrukcje drogowe) oraz przenoszenia na grunt dużych sił rozciągających pochodzących od konstrukcji górnej.

Kotwy gruntowe

Można wyróżnić kilka typów kotew gruntowych zależnie od przyjmowanych kryteriów podziału. Biorąc pod uwagę czas użytkowania kotwy można podzielić na tymczasowe (eksploatacja kotew do 2 lat) i stałe (eksploatacja powyżej 2 lat). Różnią się wymaganiami dotyczącymi trwałości i sposobu zabezpieczenia przed korozją.

Kotwy gruntowe można również podzielić ze względu na materiał, z którego są wykonane. Tutaj wyróżniamy kotwy linowe i prętowe. Kolejne kryterium to ilość iniekcji – mogą być kotwy iniektowane wiele razy lub raz. W przypadku różnych gruntów będziemy mieć także do czynienia z różnymi rodzajami kotew – tutaj podział jest następujący: kotwy do gruntów ziarnistych (piaski, gliny, iły) oraz kotwy skalne.

Jeśli chodzi o budowę kotwy, to zwykle posiada ona jedną buławę (element, który znajduje się w gruncie nośnym), ale w przypadku wymagających gruntów albo dużych ciężarów używa się kotew wielobuławowych.

Są różne metody wykonywania kotew. Najpierw wykonuje się w gruncie otwór na wymaganą głębokość, najczęściej o średnicy kilkunastu centymetrów. Potem wypełnia się otwór wlewką z zaczynu cementowego. Następnie do otworu wsuwa się cięgno kotwy uzupełniając zaczyn cementowy, a po kilku godzinach za pomocą iniekcji formuje się buławę.